این واحدها با استفاده از ترکیبی از روش‌ها و راهبردهای پیشرفته، به شناسایی، پایش و پیشگیری از فعالیت‌های پولشویی می‌پردازند که این امر برای حفظ یکپارچگی و اعتماد به سیستم مالی بسیار ضروری است.
اولین و یکی از مهم‌ترین گام‌ها، شناسایی مشتریان است. این فرآیند شامل جمع‌آوری اطلاعات دقیق و تأیید هویت مشتریان می‌شود.
بررسی‌ها شامل تحلیل پیشینه مالی، منشأ سرمایه‌ها و ارزیابی ریسک مشتریان است. با این اطلاعات، واحد AML می‌تواند مشتریان با ریسک بالا را شناسایی کرده و بر روی تراکنش‌های آن‌ها نظارت بیشتری اعمال کند.
دوم، نظارت مداوم بر تراکنش‌ها با استفاده از سیستم‌های نرم‌افزاری پیشرفته است. این سیستم‌ها به دنبال الگوهای غیرعادی یا مشکوک می‌گردند مانند تراکنش‌های بزرگ بدون توجیه اقتصادی، تراکنش‌های کوچک متعدد برای پنهان کردن حجم واقعی پول یا تراکنش‌های بین‌المللی به مناطق پرخطر از نظر پولشویی. هر تراکنش مشکوک به دقت بررسی شده و در صورت نیاز به مقامات نظارتی گزارش می‌شود.
سوم، آموزش و آگاه‌سازی کارکنان بازار سرمایه یک راهبرد پیشگیرانه مهم است. کارکنان باید با قوانین، روش‌های جدید پولشویی و نحوه گزارش‌دهی آشنا شوند. این آموزش‌ها به ایجاد یک فرهنگ پیشگیرانه از پولشویی درون سازمان کمک می‌کند و باعث می‌شود کارکنان بتوانند فعالیت‌های مشکوک را به موقع شناسایی کنند.
چهارم، همکاری با نهادهای نظارتی و اجرای قانون داخلی و بین‌المللی است. این همکاری‌ها شامل تبادل اطلاعات، انجام تحقیقات مشترک و همسویی با استانداردهای بین‌المللی مثل گروه ویژه اقدام مالی (FATF) می‌شود. این مشارکت‌ها به تقویت نظارت جهانی و افزایش کارایی مقابله با پولشویی کمک شایانی می‌کند.
پنجم، تدوین و اجرای سیاست‌های داخلی برای مبارزه با پولشویی است. این سیاست‌ها به طور مداوم به‌روز می‌شوند تا با روش‌های جدید پولشویی همراه باشند. این سیاست‌ها شامل محدودیت‌های تراکنشی، تعیین سقف‌های مالی برای تراکنش‌ها و پروتکل‌های بررسی قبل از انجام تراکنش‌های بزرگ است.
در نهایت، واحدهای مبارزه با پولشویی با ترکیب فناوری، آموزش، و همکاری‌های بین‌نهادی، نه تنها به کاهش ریسک پولشویی در بازار سرمایه کمک می‌کنند بلکه به حفظ شفافیت، اعتماد و یکپارچگی این بازار نیز یاری می‌رسانند.
منبع: هفته نامه اطلاعات بورس
کلمات کلیدی :
مبارزه با پولشوییبازارسرمایهریسکFATFتراکنش مشکوک